Migrant Tales Literary: خود من Myself ***present to your inner child ***

بدیدم کودکی در کنج خانه                          پریشان خسته، اما پر ترانه

I saw a child in the corner of the house
Distracted, tired, but filled with songs

بگفتا یک دم آرامی ندارم                         پشیمان هستم و گم کرده لانه

غریب و بی کس و هم د لشکسته                  همه رفتند راه ها گشته بسته

an Immigrant, forlorn, a broken heart
left alone, roads are closed

بود این ره چه طولانی اسیرم                        سفر پایان ندارد کن دلیرم

What a long way, it is, for me a captive
Travel is endless, lest I be brave

بگفتا کوله بارم خار و سنگ است      همه روز و شبم درد است وننگ است

She said, my fardel, it is thorny and stony
All my days and nights in distress and shame

نمانده کس مرا یار و رفیقی                        مرو دانا تو بهرم کن طبیبی

No-one compassionate left for me, here
Don’t go Dana, be my healer

مرو تنهاترینم، کن صدایم                           بزن مرهم بروی زخم هایم

Don’t go, cos I am the loneliest
Call to me, and put salve on my wounds

بگفتا من توام آری  تو هستم                   خودمن هستم و در خود شکستم

she said, I am you, yes I am you
I am myself too and I break inside me

نمانده درب و راهی در دیارم                            نجاتم ده بده راه فرارم

There is no door or way into my region
Save me, give me a signpost

بده راهی که دارد آشنایی                        چراغ روشنی، رحم و صفایی

Give me a way that is familiar
Bright lights, mercy, sincerity

ببر ما را به کوی مهربانان                           دیار عاشقان دشت بهاران

Take us away to the alley of the merciful
The land of lovers, the spring weald

کنار جوی پر آب حقیقت                         رهایم کن از این مرداب غربت

Next to swollen waters, truth rivulets
Free me from this roving marsh